Vandaag was ik voor ´t eerst in mijn leven bij een AA meeting; Anonieme Alcoholisten ook wel genoemd. Het was een vrouwenmeeting.
Op de 1 of andere manier klinkt de AA voor mij nogal zwaar; toch wou ik er eens kijken om te ervaren hoe het is.
Ik denk eerlijk gezegd dat het vooral belangrijk is om te verbinden; en dan maakt het niet zo gek veel uit naar wat voor meeting je gaat.
Zelf ben ik nu naar de AA; NA; recovery Dharma; en de CA geweest...... Bij de AA stel je jezelf voor als Alcoholist; en bij de andere A meetings zeg je dat je verslaafd bent. Bij Recovery Dharma zeg je ´ǵewoon´'je naam; zonder titel van verslaafde.
Als ik naar mijzelf kijk dekt de titel van verslaafde beter; want het zit hem bij mij niet alleen in de alcohol; ook kan ik niet 1 blokje chocolade eten; zonder dat die reep op gaat, heb ik gerookt; en ook een scala aan drugs gebruikt in mijn leven. Waarbij Alcohol wél de hoofdrolspeler was overigens..... Het gaat om het verdoven....met welke substantie dan ook.........
Het weggaan bij het gevoel....
Afijn....ik heb inmiddels een sponsor gevonden; mijn boeken aangeschaft van de NA (Narcotics Anonymous); en ga beginnen met de 12 stappen. Hierover zal ik in de toekomst nog wel meer gaan delen.
Terug naar de AA; het was een warm welkom met diverse mensen; koekjes; koffie; thee; voorlezen uit the big book; en sharings.....
Ook heb ik weer een nieuw telefoonnr erbij :) Dat gaat makkelijk op meetings ;)
Echter het bellen zelf vind ik lastig; en heb ik tot op heden nog niet gedaan. Daar zit bij mij nog een grote blokkade op. Onder de noemer: uitreiken en om hulp durven vragen......
Toch vind ik het fijn dat er meetings zijn; over de gehele wereld; om zodoende in verbinding te blijven met elkaar; met gelijkgestemden. Echt een aanrader..... ! Als ik uitzoom; was het ongeveer een jaar geleden dat ik mijn eerste meeting bezocht bij recovery dharma (dit is een bijeenkomst vanuit het boeddhisme; met een meditatie; en ook sharings). Ik weet nog dat de drama queen in mij enorm opzag tegen een meeting. Want zo erg was het nou ook weer niet met mij..... Ik heb er denk ik wel een jaar over gedaan om over die drempel van schaamte & stigma heen te stappen.
Die torenhoge onbekende; dat zullen wel niet mensen zoals ik zijn; drempel........
Ik weet nog hoe opgelucht ik was toen ik voor het eerst deelde in de kring.....En hoeveel support en aanmoediging ik gelijk kreeg.
Het was een warm bad.......
Ik gun het iedereen die met verslavingsproblematiek worstelt om je eigen manier te vinden, om te kunnen verbinden; om het niet meer alleen te hoeven doen.
De put van eenzaamheid; alsmaar dieper en dieper......waar het donker akelig donker is; en het licht ver weg voelt.....
Tóch is er licht......
Een leven gaan leiden wat de moeite waard is.....
Dat is wat me te doen staat......! , en hierin in openheid durven spreken over mijn verslavingsachtergrond gepaard gaande met depressie (het tegenovergestelde van expressie).......
Steeds meer mijn eigen authentieke zelf durven zijn; en dat gun ik jou ook!
Dat het Sobere leven geen moeten is, maar een mogen; en dat het een feestje is, en mag zijn om écht eens te gaan voelen.
Grenzen aangeven & Grenzen weer gaan voelen; op de weg van ZelfLiefde.....
De weg van Heling & Verbinding......
Tot de volgende........ <3
Reactie plaatsen
Reacties