Flessenpost

Afgelopen zaterdag krijg ik een berichtje dat mijn flessenpost is gevonden. Wow! Ik was het alweer helemaal vergeten.

Het zit als volgt: op 18/04/2021 schrijf ik de flessenpost (zie foto); een ruime 3,5 jaar geleden alweer. Ik was op Texel in mijn eentje; en had veel gedronken die dag ervoor. Een date zei af; ik voelde mij eenzaam; verloren en alleen. De alcohol was mijn grote teddybeer. 

Vervolgens gooi ik de flessenpost niet te water; en blijft deze in mijn tas zitten. Waarna deze op zolder verdwijnt. Tijdens een retraite bij vrienden dit jaar wordt mij gevraagd om iets mee te nemen wat je graag weg wil geven. De flessenpost prikt in mijn ogen; de ketting die ik van een ex kreeg kan ik niet meer vinden; en dan besluit ik de flessenpost mee te nemen.

Ik geef hem vervolgens tijdens de retraite aan degene die ook gestopt is met drinken; en vraag of zij het voor mij te water wil dopen......

Ergens in mei wordt de fles vervolgens onder den Haag, bij Wateringen te water gegooid...... 

Op 26 Oktober 2024 wordt deze gevonden door 3 jongens (zie foto) in Poeldijk (Westland). De foto doet me denken aan de Kameleon.........

De flessenpost heeft zo´n 5 maanden rondgescharrelt over de binnenwateren; totdat deze zeehelden deze vonden tijdens een laatste vaartocht; voor de winterstalling. 

Ik ontvang ook een mail van de moeder van 1 van de jongens; en deze is benieuwd hoe het nu met me gaat na het lezen van de flessenpost.

Tsja; het heeft even geduurt; na een terugval; hulp wat niet goed aansloot (bij de Jellinek); het kwijtraken van mijn rijbewijs (waarover een andere keer meer)....... Vele retraites later; Ayahuasca ceremonies; Plantmedicijnen.......

Totdat ik tot inzicht kwam dat wat ik ook deed; ik niet vooruit leek te komen. Het is de alcohol; de verslaving die mijn groei weerhoudt. 

Toen ik mijzelf letterlijk als een goudvis rondjes zag zwemmen in de kom; wist ik; dit heb ik te doen; dit is mijn zielsmissie: onverdoofd verder gaan. Het is de verslaving die mij weerhoudt om niet bij mijn gevoel te kunnen komen. Ik bleef mezelf maar verdoven; terwijl ik ook af en toe hulp had.

Toen ik dit doorzag; en ik van de beperkte vissenkom naar de oceaan wou; mijn dromen achterna....de gevoelswereld betreden.

Vanuit niet mogen; naar niet willen gaan.  Op wilskracht stoppen dat is verdomd lastig kan ik je vertellen.

En here we are; onderweg naar een jaar van Sober zijn/Nuchter zijn/Onverdoofd...... 

Ik heb hulp gekregen (via trubbendorffer; wat goed aansloot bij mij);  ben deze blog begonnen; want wat mij nog het meest helpt is om voorbij schaamte en stigma te gaan; en me niet meer te verstoppen in 2 werelden (de hulpwereld en de buitenwereld). Maar eerlijk zijn over mijn verslaving; en hiermee hopelijk het taboe wat erop berust te doorbreken.

Het tegenovergestelde van verslaving is verbinding. Nu ik in het land van herstel ben; voel ik mij meer verbonden; allereerst met mijzelf. Ik kan nu goed alleen zijn zonder mij eenzaam te voelen. En dit is een groots kado !

Ik wil de 3 jongens die mijn flessenpost hebben gevonden bedanken; Denzel , Dylan & Mano; helden die jullie zijn !!!

Ook de moeder van Denzel; Diane voor de lieve emails die ik mocht ontvangen op mijn flessenpost <3

En Joke; die de flessenpost te water bracht.....

Het moraal van dit verhaal is toch wel; verbinding; stroming; offline; schrijven; blijf in contact; er is hulp ! 

Als jij worstelt met verslaving; doe het niet alleen ! In de zee is het beter vertoeven dan in je eentje in de kom kan ik je vertellen......;)

Op naar mooie avonturen met SoberdySoul .......

Vaar jij mee?

Recht zo die gaat!

Liefs,

Marije